سه "الف"اساسی:اطمینان،ایمان،امید

 

اطمینان:

روزی اهل روستا تصمیم گرفتند برای بارش باران دعا کنند.در روز مقرر همه گرد هم آمدند ولی فقط یک پسر بچّه همراه خود چتر آورده بود.به این میگویند اطمینان!

ایمان:

ایمان همچون کودکی یک ساله است،که وقتی شما اورا به هوا می اندازید،می خندد،چون یقین دارد شما او را خواهید گرفت.

امید:

هر شب به رختخواب می رویم،بدون هیچ تضمینی برای این که فردا صبح از خواب بیدار شویم.با این وجود کلّی برنامه ریزی برای روز آینده داریم.